Mieszalski Aleksander

Z Ozopedia - internetowa Encyklopedia miasta i gminy Ozorków
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Tablica memoriałowa Aleksandra Mieszalskiego

Aleksander Mieszalski[1] (ur. 1 maja 1901 r. w Ozorkowie, zm. w 1940 r. w Charkowie) - dziennikarz, podporucznik rezerwy ze starszeństwem, zamordowany strzałem w tył głowy przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie.

Biografia

Syn Józefa i Rozalii z Giebartowskich, kawaler. Absolwent Seminarium Duchownego w Łodzi, które ukończył w 1924 r.[2] Nie posiadał święceń kapłańskich, nie figuruje w spisie wyświęconych kapłanów[3]. W teczce osobowej, w Centralnym Archiwum Wojskowym, znajduje się dokonany przez majora Geronisa odpis z dnia 19 stycznia 1932 r. o ukończeniu studiów przez A. Mieszalskiego. Jest on następującej treści: ukończył dnia 11 września 1924 r. w Wyższym Rzymsko-Katolickim Seminarium Duchownym w Łodzi przepisane prawem kanonicznym studia filozoficzne i teologiczne z ogólnym wynikiem celującym[4]. Aleksander Mieszalski studiował również na Wydziale Filozoficznym Uniwersytu w Insbrucku[5]. W l. 1928-1929 odbył przeszkolenie wojskowe, ukończył kurs w Baonie Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 8. Ćwiczenia rezerwy odbył w 74 i 75 Pułku Piechoty. 1 stycznia 1932 r. mianowany podporucznikiem rezerwy ze starszeństwem[6]. Zamieszkiwał w Sosnowcu, powiat będziński, pracował jako dziennikarz. Listy uzupełnień z lat 1933, 1935, 1937/38 przewidywały dla A. Mieszalskiego stanowisko dowódcy plutonu. Tuż przed wybuchem wojny zamieszkiwał w Chorzowie[7]. Uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939 r. Po wkroczeniu ZSRR na ziemie polskie dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie jenieckim w Starobielsku. Rozstrzelany w 1940 r. przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie, gdzie spoczywa na cmentarzu wojskowym.

Opinie

Opinia Dowództwa Garnizonu w Tomaszowie Lubelskim z 19 maja 1929 r. na temat Aleksandra Mieszalskiego: spokojny, stateczny, solidny, pracowity, o bardzo dużej ambicji, karny, dbały o porządek i wygląd zewnętrzny, przykładny charakter, zrównoważony, inteligencja bardzo duża, bardzo dobrze wychowany. W stosunku do przełożonych taktowny i grzeczny, koleżeński. Dobry organizator, posiada zdolności wygłaszania mów okolicznościowych. Pilność duża, prezencja bardzo dobra. Wyszkolenie na ogół opanował dobrze, jako dowódca potrafi opanować drużynę karabinów maszynowych. Zachowanie w służbie wzorowe, poza służbą zupełnie dobre[8].

Upamiętnienie

Pamięć o Aleksandrze Mieszalkim została zachowana dzięki tablicy pamiątkowej przy Dębie Pamięci, znajdującym się przy kościele Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Ozorkowie, ul. Adamówek 4/6. Kamień wraz z tablicą memoriałową został zamieszczony w ramach obchodów 70. rocznicy Zbrodni Katyńskiej na terenie naszego miasta w 2010 r.

Oprac. Małgorzata Kozak-Bajor

Przypisy

  1. ↑ Biogram powstał w ramach prac Społecznego Komitetu do Spraw Organizacji Obchodów 70. Rocznicy Zbrodni Katyńskiej w 2010 r. na terenie miasta Ozorkowa.
  2. ↑ Charków, Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, pod red. J. Ciesielskiego, Warszawa 2003, s. 347.
  3. ↑ ELENCHUS CLERI SAECULARIS ACE REGULARIS DIOECESEOS LODZIENSSIS PRO ANNO DOMINI 1924.
  4. ↑ Centralne Archiwum Wojskowe (dalej: CAW), AP 2853, odpis ukończenia studiów A. Mieszalskiego, Królewska Huta, 19 stycznia 1932 r.
  5. ↑ Charków..., tamże.
  6. ↑ CAW, orzeczenie komisji kwalifikacyjnej 75 Pułku Piechoty wydane w Rybniku 13 listopada 1931 r.
  7. ↑ Charków..., tamże.
  8. ↑ CAW, sygn. AP 2853, opinia Dowództwa Garnizonu w Tomaszowie Lubelskim z 19 maja 1929 r.
Źródło: „https://ozopedia.org/index.php?title=Mieszalski_Aleksander&oldid=2317”