Grzymski Edmund
Edmund Feliks Grzymski h. Cholewa (ur. 17 listopada 1829 r. w Warszawie, zm. 13 grudnia 1914 r.) – pierwszy ozorkowski notariusz.
Biografia
Urodził się jako syn Karola Franciszka Salezego Grzymskiego herbu Cholewa oraz Marianny Ludwiki z Majewskich. Jego ojciec był nauczycielem w szkole powszechnej, a dziadek, Wojciech Grzymski, wraz ze swą małżonką właścicielami Nowego Miasta w Poznańskiem[1] Decyzją Ogólnego Zebrania Warszawskich Departamentów Rządzącego Senatu 26 lutego 1852 r. Edmund Grzymski h. Cholewa został uznany za szlachtę dziedziczną, która nabyła ten stan przed ogłoszeniem prawa o szlachectwie[2]. Niewiele wiemy o jego życiu zawodowym. Mógł ukończyć Wydział Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. W 1856 r. pełnił funkcję Obrońcy przy Sądach Pokoju Okręgu i Miasta Warszawy[3], a w 1861 r. został mianowany Patronem przy Trybunale Cywilnym Guberni Lubelskiej z siedzibą w Siedlcach[4]. W l. 1876-1912 pracował jako notariusz w Ozorkowie. Jego następcą został Edward Pietrasiewicz. W 1854 r. ożenił się z Anielą Józefą z Greffkowiczów, z którą miał dwie córki, Klementynę (1860) i Marię (1862) – obie urodzone w Warszawie, oraz syna Dionizego (1866) urodzonego już w Siedlcach. Zmarł w wieku 85 lat i pochowany został na warszawskich Powązkach.
Bibliografia
Minakowski M. J., Wielka genealogia Minakowskiego (www.wielcy.pl) [02.04.2017].
Oprac. Dorota Żerkowska i Marianna Różalska
