Solca Mała

Solca Mała

Solca Mała.Wioska idiańska

Wieś położona woj. łódzkim, powiecie zgierskim, gminie Ozorków. Według stanu ludności na dzień 31 grudnia 2015 r. wieś liczyła 210 mieszkańców. Areał gruntów wynosi 369,9 ha. W 1962 r. w Solcy Małej powstało Koło Gospodyń Wiejskich. W 2003 r. na wsi utworzono prywatna wioskę indiańską „Tatanka”, w której znajduje się jedyna w Polsce indiańska ziemnianka ( ponad 100 m²), wzorowana na domostwach Indian Hidatsa, Mandan, i Pawnee. Zorganizowane w niej muzeum posiada jedną z największych kolekcji replik indiańskiego rękodzieła. W wiosce znajdują się również: mini zoo ze zwierzętami z Ameryki Północnej, kilkanaście tipi, sauna indiańska, cmentarzyk i travois. Solca Mała należy do parafii św. Wawrzyńca Diakona i Męczennika w Solcy Wielkiej.

Historia

Solca wystąpiła w materiale źródłowym po raz pierwszy w dokumencie z 31 października 1355 r. Wieś wchodziła w skład dóbr należących do prepozytury łęczyckiej, a zatem identyfikować ją należy z Solcą Małą. W literaturze historycznej przyjmuje się, że Solca Mała należała do wsi dziesięcinnych kolegiaty łęczyckiej w 2. połowie XII w. Zalicza się ją także do osad wchodzących w skład uposażenia opactwa NMP na „grodzie łęczyckim”. W 1355 r. Florian z Mokrska, prepozyt łęczycki, sprzedał sołectwo we wsi Solca Mała lokowanej na prawie niemieckim Tomaszowi, mieszczaninowi łęczyckiemu. W połowie XV w. sołtysem osady był szlachcic Dobek, następnie Maciej z Baruchowa, kleryk diecezji włocławskiej , od 1471 r. Jan Wydźga, od 1516 r. Maciej i Wawrzyniec. W 1555 r. szlachcianka Elżbieta, wdowa po Janie Proboszczewskim, zamężna ponownie z Andrzejem Kozubowskim, przedłożyła w sądzie grodzkim łęczyckim przywileje sołectwa w Solcy Małej. Przed 1576 r. sołectwo w Solcy Małej zostało zlikwidowane. Dane pochodzące z 1775 r. i 1790 r. zawierają informację, że największa liczba domów w porównaniu z innymi wsiami występowała w Solcy Małej – 28 (w tym 2 dworskie). W 1799 r. Solca Mała ( kolonia i folwark) przeszła na własność rządu pruskiego, natomiast w 1827 r. należała do rządu Królestwa Polskiego. W 1837 r. folwark wszedł w skład majoratu rządowego Tkaczew. W XIX w. Solca Wielka i Dębowice była osadą Solcy Małej. W 1874 r. odnotowano w osadzie cmentarz, który 3 lata później otoczono murem. Od 1907 r. do 1935 r. właścicielem folwarku był Stanisław Walewski, a po jego śmierci majątkiem zarządzała żona Janina Podbielska. Od 1954 r. do 1973 r. Solca Mała należała do Gromadzkiej Rady Narodowej w Solcy Wielkiej.

Oprac. Mirosława Walc