Sokolniki

Z Ozopedia - internetowa Encyklopedia miasta i gminy Ozorków
Wersja z dnia 11:51, 17 mar 2016 autorstwa Danuta Trzcińska (dyskusja | edycje) (Opublikowanie)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Sokolniki. Przydrożna kapliczka

Wieś położona w woj. łódzkim, powiecie zgierskim, gminie Ozorków. Według stanu ludności na dzień 31 grudnia 2015 r. wieś liczyła 126 mieszkańców. Areał gruntów wynosi 278 ha.
Wieś należy do parafii Bożego Ciała i Świętego Stanisława Biskupa i Męczennika w Modlnej.

Historia

Pierwsza wiadomość o tej miejscowości pochodzi z 12 czerwca 1386 r. Była to osada służebna, związana z grodem łęczyckim. W początkach XVI w. pojawiła się nazwa Sokolniki Niemierzyny, która nawiązywała do działu w Sokolnikach posiadanego przez synów Niemierzy z Sokolnik. Całkowity podział wsi i konsekwentne używanie nazw Sokolniki Duże (Większe) i Sokolniki Małe (Mniejsze) nastąpiło prawdopodobnie na przełomie XVI i XVII w.
W 1820 r. Sokolniki stały się własnością Marcina Łobudzkiego herbu Jastrzębiec. W XIX w. dobra Sokolniki obejmowały, oprócz Sokolnik, także folwark Sokolnik Małe, Maszkowice, Helenów oraz części Dybówki. Dominium to tworzyło w pierwszej poł. XIX w. do 1866 r. gminę Sokolniki.
W 1833 r. folwark kupił Edward Herbst, który doprowadził majątek do rozkwitu. W 1885 r. wybudował fabrykę krochmalu w Sokolnikach. Swoją posiadłość traktował jako miejsce wypoczynku dla swojej rodziny. Organizował również wypoczynek dla dzieci robotników zatrudnionych w fabryce K. Scheiblera. W 1906 r. E. Herbst wybudował w sokolnickim lesie ośrodek rehabilitacyjny dla dzieci. W 1910 r. majątek nabył Juliusz Boetticher. W 1918 r.przekazał go synowi Kazimierzowi, który rok później sprzedał go baronowi Aleksandrowi Rozstockiemu.
W czasie okupacji hitlerowskiej majątkiem Sokolniki zarządzał administrator wyznaczony przez Niemców. W dniu 18 stycznia Sokolniki zostały wyzwolone przez 11 Korpus Pancerny Gwardii płk. Babadżanina.[1]

Oprac. Mirosława Walc

Przypis

  1. Gmina Ozorków. Historia i Współczesność, red. Lucyna Sztompka, Ozorków 2014, s. 20, 24, 27, 37, 72, 73.