Morawski Franciszek: Różnice pomiędzy wersjami

Z Ozopedia - internetowa Encyklopedia miasta i gminy Ozorków
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Linia 10: Linia 10:
 
Franciszek Morawski zadbał o wychowanie i wykształcenie dzieci własnych z obu małżeństw, ale również dzieci swojej drugiej żony. Jego potomkowie nadal zamieszkują w naszym mieście.
 
Franciszek Morawski zadbał o wychowanie i wykształcenie dzieci własnych z obu małżeństw, ale również dzieci swojej drugiej żony. Jego potomkowie nadal zamieszkują w naszym mieście.
  
''<small>Oprac.'''Dorota Żerkowska'''</small>''
+
''<small>Oprac. '''Dorota Żerkowska'''</small>''
 
[[Kategoria:Encyklopedia]]
 
[[Kategoria:Encyklopedia]]
 
[[Kategoria:Ludzie]]
 
[[Kategoria:Ludzie]]

Wersja z 01:13, 20 sty 2016

Morawski Franciszek (ur. 15 września 1825 r. w Powodowie w parafii Leźnica Wielka, zm. 6 listopada 1910 r. w Ozorkowie), szewc.

Biografia

Plik:Morawski Dyplom 1846
dyplom czeladnika

Franciszek Morawski urodził się w wielodzietnej rodzinie włościańskiej. Jego rodzicami byli Mikołaj Morawski i Gertruda z domu Papiernik. W 1837 r. Franciszek przybył do Ozorkowa i rozpoczął naukę zawodu u mistrza szewskiego. Po 9 latach w 1846 r. zdał egzamin przed Urzędem Starszych Zgromadzenia Szewskiego w Ozorkowie[1]. Uznany został wówczas za czeladnika i wpisany na listę Cechu Rzemiosł Szewskich. Zachował się oryginalny dokument datowany na dzień 19 października 1846 roku, który spisany jest w języku polskim i niemieckim[2]. Franciszek Morawski był protoplastą rodu Morawskich w Ozorkowie. 5 października 1850 r. poślubił Mariannę z Jankowskich (1828 -1877). Z tego związku przyszło na świat ośmioro dzieci. Po raz drugi Franciszek ożenił się 2 września 1879 r. z Marianną Matyldą z domu Szwejcer (ur.1849), będącą wówczas wdową po Marcinie Jarczyńskim (1837-1875). Owocem ich małżeństwa był syn Władysław (1882-1924). Franciszek Morawski zadbał o wychowanie i wykształcenie dzieci własnych z obu małżeństw, ale również dzieci swojej drugiej żony. Jego potomkowie nadal zamieszkują w naszym mieście.

Oprac. Dorota Żerkowska

  1. Sytuacja cechów rzemieślniczych, w tym Urzędu Starszych, uczniów, czeladników oraz majstrów została uregulowana Postanowieniem Namiestnika Królestwa Polskiego (Józefa Zajączka) z dnia 31 grudnia 1816 r. - Dekret w sprawie rzemiosł, kunsztów i profesji w Królestwie Polskim, Śląska Biblioteka Cyfrowa, DKD nr 4857, [1], lokalizacja oryginału Miejska Biblioteka Publiczna w Dąbrowie Górniczej.
  2. Dokument pochodzi ze zbiorów prywatnych.