Legis Adolf

Z Ozopedia - internetowa Encyklopedia miasta i gminy Ozorków
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

<accesscontrol>Redakcja</accesscontrol> dr Adolf Seweryn Legis (ur. 8 stycznia 1852 r. [1] we Wrocławiu, zm. 11 maja 1934 r. w Ozorkowie), lekarz, naczelny lekarz Kasy Chorych, społecznik.

Biografia

Urodził się jako syn Karola i Otylii z Zalewskich. Pochodził z dawnej rodziny hugenotów[2], zbiegłej z Paryża po nocy św. Bartłomieja[3]. Ukończył studia lekarskie na Uniwersytecie Wrocławskim. Przybył do Ozorkowa po wojnie rosyjsko – tureckiej w 1880 r., gdzie był lekarzem pułkowym. W Ozorkowie wakowało wówczas stanowisko lekarskie po zmarłym w 1879 r. Ferdynandzie Weissie.
W styczniu 1884 r. Adolf Legis zawarł związek małżeński z Zofią z d. Scheibler, córką Adolfa Scheiblera i Heleny z d. Werner, wżeniając się w ten sposób w bardzo bogatą rodzinę. Od tego czasu sytuacja materialna lekarza diametralnie się zmieniła. Stał się on akcjonariuszem kilku majątków ziemskich i lokował kapitał w akcjach. Kilka lat później otrzymał od teściów dom. Tak więc dr Legis mógł też i działać na niwie społecznej, lecząc za darmo najbiedniejszych mieszkańców Ozorkowa, czym zaskarbił sobie sympatię miejscowej społeczności.
Tajemnicą poliszynela jest fakt, że kiedy zmarł jego teść, Adolf Scheibler, dr Legis podjął się zabalsamowania jego zwłok.
Dr Legis miał dwie córki – 20 grudnia 1888 r. urodziła się Helena Jadwiga zwana „Duleńką”, po mężu Hordliczko. Zmarła tuż po ojcu, w październiku 1834 r. Natomiast 5 listopada 1890 r. przyszła na świat druga z jego córek, Helena po mężu Orpiszewska.
Adolf Legis zmarł 11 maja 1934 r. Jako że był katolikiem został pochowany na Starym cmentarzu. Niestety po jego grobie nie ma teraz śladu. Prawdopodobnie znajdował się on w okolicy okazałego dębu, nazwanego jego imienem.

Źródła

Wiadomości Ozorkowskie nr 11-12 z 1993 r.

Przypisy

  1. Wg protokołu oznaczania wieku.
  2. Nazwa francuskich ewangelików reformowanych (potocznie nazywanych kalwinistami) w XVI i XVII wieku.
  3. Noc Św. Bartłomieja, rzeź hugonotów dokonana przez katolików w nocy z 23 na 24 sierpnia 1572 r. w Paryżu.