Legis Adolf: Różnice pomiędzy wersjami

Z Ozopedia - internetowa Encyklopedia miasta i gminy Ozorków
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
(Dodanie przypisu)
(Dodanie zdjęcia)
 
(Nie pokazano 6 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
 
[[Plik:Legis_Adolf.png|200px|thumb|Adolf Legis<ref>''Łódź w Ilustracji'', nr 21, 1934.</ref>]]
 
[[Plik:Legis_Adolf.png|200px|thumb|Adolf Legis<ref>''Łódź w Ilustracji'', nr 21, 1934.</ref>]]
  
'''Dr Adolf Seweryn Legis''' (ur. 8 stycznia 1852 r. w Toruniu<ref>Akt urodzenia i chrztu 1852/16 z  Parafii pw. Świętego Jana Chrzciciela i Św. Jana Ewangelisty w Toruniu .</ref>, zm. 11 maja 1934 r. w Ozorkowie) - lekarz, naczelny lekarz Kasy Chorych, społecznik.
+
'''Dr Adolf Seweryn Legis''' (ur. 8 stycznia 1852 r. w Toruniu<ref>Akt urodzenia i chrztu 1852/16 z  Parafii pw. Świętego Jana Chrzciciela i Św. Jana Ewangelisty w Toruniu.</ref>, zm. 11 maja 1934 r. w Ozorkowie) - lekarz, główny lekarz Ozorkowa (do 1902 r., kiedy to na własną prośbę zrezygnował z piastowania tej funkcji), społecznik.
  
 
==Biografia==
 
==Biografia==
Urodził się jako syn Karola, protokolanta policyjnego i Otylii z Zalewskich. Medycynę studiował  na Uniwersytecie Warszawskim w latach 1871 - 1876, po jej ukończeniu otrzymał tytuł lekarza, a dyplom wręczono mu  w 1877 r. Do Ozorkowa został oddelegowany po wojnie rosyjsko-tureckiej (1877/78) w 1879 r., podczas której pełnił funkcje ordynatora szpitali wojennych na froncie. Służył m. in. w Donieckim Pułku Kozackim, gdzie w czasie epidemii tyfusu dzięki swemu poświęceniu, ofiarności i samozaparciu udało mu  się ją opanować. Otrzymał  za to order  Świętej Anny III stopnia. Na swoim koncie miał też Medal Pamiatkowy Wojny W Latach 1877/78 wykonany z jasnego brązu.<ref>Odznaczenie zostało ustanowione ukazem cara Aleksandra II dla wyróżnienia uczestników wojny rosyjsko-tureckiej w latach 1877–1878. Medal posiadał jeden stopień, lecz był nadawany w trzech wersjach - srebrnej, z jasnego oraz ciemnego brązu, nadawanych poszczególnym grupom uczestników tej wojny.</ref>  Przed przybyciem dr. Legisa  w Ozorkowie wakowało stanowisko lekarskie po zmarłym w 1879 r. [[Weiss Ferdynand|Ferdynandzie Weissie]]. <br/>
+
Urodził się jako syn Karola, protokolanta policyjnego i Otylii z Zalewskich. Medycynę studiował  na Uniwersytecie Warszawskim w latach 1871 - 1876, po jej ukończeniu otrzymał tytuł lekarza, a dyplom wręczono mu  w 1877 r. Do Ozorkowa został oddelegowany po wojnie rosyjsko-tureckiej (1877/78) w 1879 r., podczas której pełnił funkcje ordynatora szpitali wojennych na froncie. Służył m. in. w Donieckim Pułku Kozackim, gdzie dzięki swemu poświęceniu, ofiarności i samozaparciu powstrzymał epidemię tyfusu. Nagrodzono go za to Orderem Świętej Anny III stopnia. Otrzymał też Medal Pamiątkowy Wojny 1877/78 wykonany z jasnego brązu.<ref>Odznaczenie zostało ustanowione ukazem cara Aleksandra II dla wyróżnienia uczestników wojny rosyjsko-tureckiej w latach 1877–1878. Medal posiadał jeden stopień, lecz był nadawany w trzech wersjach - srebrnej, z jasnego oraz ciemnego brązu, nadawanych poszczególnym grupom uczestników tej wojny.</ref>  Przed przybyciem dr. Legisa  w Ozorkowie wakowało stanowisko lekarskie po zmarłym w 1879 r. [[Weiss Ferdynand|Ferdynandzie Weissie]]. <br/>
 
W styczniu 1888 r. Adolf Legis zawarł związek małżeński z Zofią z d. Scheibler, córką [[Scheibler Adolf|Adolfa Scheiblera]] i Heleny z d. Werner, wżeniając się w ten sposób w bardzo bogatą rodzinę. Od tego czasu sytuacja materialna lekarza diametralnie się zmieniła. Stał się on akcjonariuszem kilku majątków ziemskich i lokował kapitał w akcjach. Kilka lat później otrzymał od teściów dom.<br />
 
W styczniu 1888 r. Adolf Legis zawarł związek małżeński z Zofią z d. Scheibler, córką [[Scheibler Adolf|Adolfa Scheiblera]] i Heleny z d. Werner, wżeniając się w ten sposób w bardzo bogatą rodzinę. Od tego czasu sytuacja materialna lekarza diametralnie się zmieniła. Stał się on akcjonariuszem kilku majątków ziemskich i lokował kapitał w akcjach. Kilka lat później otrzymał od teściów dom.<br />
 
Tak więc dr Legis mógł też działać na niwie społecznej, lecząc za darmo najbiedniejszych mieszkańców Ozorkowa, czym zaskarbił sobie sympatię miejscowej społeczności.
 
Tak więc dr Legis mógł też działać na niwie społecznej, lecząc za darmo najbiedniejszych mieszkańców Ozorkowa, czym zaskarbił sobie sympatię miejscowej społeczności.
Linia 23: Linia 23:
 
<gallery>
 
<gallery>
 
Legis skan 001-1600.jpg|Odpis aktu urodzenia dr. Legisa
 
Legis skan 001-1600.jpg|Odpis aktu urodzenia dr. Legisa
 +
Dyplom A. Legisa.jpg|Skan oryginału dyplomu ukończenia studiów medycznych na Uniwersytecie Warszawskim w 1877 r.
 
Legis z corkami-1.png|dr Adolf Legis z córkami.
 
Legis z corkami-1.png|dr Adolf Legis z córkami.
 
Helena legis-1.png|Helena Hordliczko<ref>Zdjęcia ze zbioru J. A. Rosiaka</ref>
 
Helena legis-1.png|Helena Hordliczko<ref>Zdjęcia ze zbioru J. A. Rosiaka</ref>
Grob legisa.JPG|Prawdopodobny grób dr Adolfa Legisa
+
Grob legisa.JPG|Miejsce pochówku Heleny Hordliczko i jej męża
 
</gallery>
 
</gallery>
  

Aktualna wersja na dzień 12:31, 16 cze 2019

Adolf Legis[1]

Dr Adolf Seweryn Legis (ur. 8 stycznia 1852 r. w Toruniu[2], zm. 11 maja 1934 r. w Ozorkowie) - lekarz, główny lekarz Ozorkowa (do 1902 r., kiedy to na własną prośbę zrezygnował z piastowania tej funkcji), społecznik.

Biografia

Urodził się jako syn Karola, protokolanta policyjnego i Otylii z Zalewskich. Medycynę studiował na Uniwersytecie Warszawskim w latach 1871 - 1876, po jej ukończeniu otrzymał tytuł lekarza, a dyplom wręczono mu w 1877 r. Do Ozorkowa został oddelegowany po wojnie rosyjsko-tureckiej (1877/78) w 1879 r., podczas której pełnił funkcje ordynatora szpitali wojennych na froncie. Służył m. in. w Donieckim Pułku Kozackim, gdzie dzięki swemu poświęceniu, ofiarności i samozaparciu powstrzymał epidemię tyfusu. Nagrodzono go za to Orderem Świętej Anny III stopnia. Otrzymał też Medal Pamiątkowy Wojny 1877/78 wykonany z jasnego brązu.[3] Przed przybyciem dr. Legisa w Ozorkowie wakowało stanowisko lekarskie po zmarłym w 1879 r. Ferdynandzie Weissie.
W styczniu 1888 r. Adolf Legis zawarł związek małżeński z Zofią z d. Scheibler, córką Adolfa Scheiblera i Heleny z d. Werner, wżeniając się w ten sposób w bardzo bogatą rodzinę. Od tego czasu sytuacja materialna lekarza diametralnie się zmieniła. Stał się on akcjonariuszem kilku majątków ziemskich i lokował kapitał w akcjach. Kilka lat później otrzymał od teściów dom.
Tak więc dr Legis mógł też działać na niwie społecznej, lecząc za darmo najbiedniejszych mieszkańców Ozorkowa, czym zaskarbił sobie sympatię miejscowej społeczności.

Miał w swoim życiu dwie pasje. Pierwsza to nauka, co było zrozumiałe, gdyż od jego wiedzy zależało życie ludzkie. Drugą jego miłością było polowanie.

Ciekawostką jest fakt, że kiedy zmarł jego teść, Adolf Scheibler, dr Legis podjął się zabalsamowania jego zwłok.

Dr Legis miał dwie córki – 20 grudnia 1888 r. urodziła się Helena Jadwiga zwana „Duleńką”, po mężu Hordliczko. Zmarła tuż po ojcu, 22 września 1934 r. Natomiast 5 listopada 1890 r. przyszła na świat druga z jego córek, Stefania Magdalena, druga żona Adolfa von Legisa[4], która zmarła we Wrocławiu 28 sierpnia 1958 r. i została pochowana na cmentarzu Osobowickim.

Adolf Legis zmarł 11 maja 1934 r. Jako że był katolikiem, został pochowany na cmentarzu Starym. Niestety po jego grobie nie ma teraz śladu. Prawdopodobnie znajdował się on w okolicy okazałego dębu, nazywanego jego imieniem. Jego żona zmarła w Ozorkowie w 1944 r. i została pochowana na cmentarzu ewangelicko-augsburskim.

Źródła

Wiadomości Ozorkowskie, nr 11-12 z 1993 r.
Górny P. A., Przemysł starszy od miasta, Ozorków, 2014.


Oprac. Dorota Żerkowska

Przypisy

  1. Łódź w Ilustracji, nr 21, 1934.
  2. Akt urodzenia i chrztu 1852/16 z Parafii pw. Świętego Jana Chrzciciela i Św. Jana Ewangelisty w Toruniu.
  3. Odznaczenie zostało ustanowione ukazem cara Aleksandra II dla wyróżnienia uczestników wojny rosyjsko-tureckiej w latach 1877–1878. Medal posiadał jeden stopień, lecz był nadawany w trzech wersjach - srebrnej, z jasnego oraz ciemnego brązu, nadawanych poszczególnym grupom uczestników tej wojny.
  4. Ślub w Częstochowie 11 kwietnia 1935 r.
  5. Zdjęcia ze zbioru J. A. Rosiaka