Amoretti Zofia: Różnice pomiędzy wersjami
m |
(Dodanie galerii zdjęć) |
||
Linia 8: | Linia 8: | ||
Początkowo uczyła jęz. francuskiego w gimnazjum mieszczącym się w budynku tzw. „Metalówki”. Udzielała również prywatnych lekcji, czasami do późna w nocy. W l.1945–1968 była zatrudniona w Szkole Podstawowej nr 4. Z czasem, gdy wycofano ze szkół jęz. francuski, nauczała jęz. rosyjskiego aż do końca swej pracy zawodowej. Po tragicznej śmierci męża w styczniu 1990 r. przebywała u córek. Zmarła w Miliczu w setnym roku życia w ich obecności. Pochowana została na starym cmentarzu w Ozorkowie, koło swego męża. | Początkowo uczyła jęz. francuskiego w gimnazjum mieszczącym się w budynku tzw. „Metalówki”. Udzielała również prywatnych lekcji, czasami do późna w nocy. W l.1945–1968 była zatrudniona w Szkole Podstawowej nr 4. Z czasem, gdy wycofano ze szkół jęz. francuski, nauczała jęz. rosyjskiego aż do końca swej pracy zawodowej. Po tragicznej śmierci męża w styczniu 1990 r. przebywała u córek. Zmarła w Miliczu w setnym roku życia w ich obecności. Pochowana została na starym cmentarzu w Ozorkowie, koło swego męża. | ||
+ | |||
+ | ==Galeria zdjęć== | ||
+ | <gallery> | ||
+ | Amoretti1.jpg | ||
+ | Amoretti3.jpg|Zofia Amoretti w 1912 r. | ||
+ | Amoretti4.jpg | ||
+ | Amoretti5.jpg | ||
+ | Amoretti z Jurkiem.jpg|Zofia Amoretti ze zmarłym w wieku 17 lat bratem, Jerzym | ||
+ | </gallery> | ||
''<small>Oprac. '''[[Żerkowska Dorota|Dorota Żerkowska]]''', autoryzowała Alina Amoretti Palka</small>'' | ''<small>Oprac. '''[[Żerkowska Dorota|Dorota Żerkowska]]''', autoryzowała Alina Amoretti Palka</small>'' | ||
[[Kategoria:Hasła w przygotowaniu]] | [[Kategoria:Hasła w przygotowaniu]] |
Wersja z 14:52, 26 mar 2017
<accesscontrol>Redakcja</accesscontrol>
Zofia Wanda Amoretti (ur. 16 czerwca 1902 r. w Warszawie, zm. 12 stycznia 2002 r. w Miliczu) – pedagog.
Urodziła się jako córka Edwarda Pietrasiewicza, znanego ozorkowskiego notariusza i Zofii Emilii z d. Paciorkowskiej. Na przełomie lat 20. i 30. XX w. studiowała literaturę francuską w Grenoble (Francja) na Université Stendhal, gdzie poznała swojego męża. Tam przyszły na świat dwie z trzech córek. W 1932 r. powróciła do Ozorkowa, gdzie jej ojciec pracował jako notariusz. Edward Pietrasiewicz oprócz działalności zawodowej (notarialnej), był człowiekiem wielkodusznym i miał marzenie, aby Ozorków stał się uzdrowiskiem. Zainwestował olbrzymie jak na ówczesne czasy pieniądze w wywiercenie artezyjskiej głębinowej studni (150 m), z której trysnęła ciepła woda (24°C). Chciał, aby wszyscy ozorkowianie z tej wody w przyszłości korzystali, gdyby Ozorków stał się uzdrowiskiem. Podobne marzenia zrealizowano obecnie w niedalekim Uniejowie.
W czasie wojny Zofia Amoretti zaopiekowała się dzieckiem kobiety osadzonej w więzieniu. Niemcy dowiedzieli się o tym, odebrali dziecko i wywieźli je do III Rzeszy. Po wyzwoleniu Ozorkowa w styczniu 1945 r. kobieta ta kłamliwie zadenuncjowała męża Zofii Amoretti, na skutek czego został aresztowany przez NKWD i zesłany na Syberię na 11 lat. Zofia Amoretti zmuszona była podjąć pracę, aby utrzymać siebie i trzy córki, które doprowadziła do ukończenia studiów wyższych.
Początkowo uczyła jęz. francuskiego w gimnazjum mieszczącym się w budynku tzw. „Metalówki”. Udzielała również prywatnych lekcji, czasami do późna w nocy. W l.1945–1968 była zatrudniona w Szkole Podstawowej nr 4. Z czasem, gdy wycofano ze szkół jęz. francuski, nauczała jęz. rosyjskiego aż do końca swej pracy zawodowej. Po tragicznej śmierci męża w styczniu 1990 r. przebywała u córek. Zmarła w Miliczu w setnym roku życia w ich obecności. Pochowana została na starym cmentarzu w Ozorkowie, koło swego męża.
Galeria zdjęć
Oprac. Dorota Żerkowska, autoryzowała Alina Amoretti Palka