Amoretti Zofia: Różnice pomiędzy wersjami

Z Ozopedia - internetowa Encyklopedia miasta i gminy Ozorków
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
m
m
Linia 3: Linia 3:
 
'''Zofia Wanda Amoretti''' (ur. 16 czerwca 1902 r. w Warszawie, zm. 12 stycznia 2002 r. w Miliczu) – pedagog.
 
'''Zofia Wanda Amoretti''' (ur. 16 czerwca 1902 r. w Warszawie, zm. 12 stycznia 2002 r. w Miliczu) – pedagog.
  
Urodziła się jako córka Edwarda Pietrasiewicza, znanego ozorkowskiego notariusza i Zofii Emilii z d. Paciorkowskiej. Na przełomie lat 20. i 30. XX w. studiowała literaturę francuską w Grenoble (Francja), gdzie poznała swojego męża. Tam przyszły na świat dwie z trzech córek. W 1932 r. powróciła do Ozorkowa, gdzie jej ojciec pracował jako notariusz. Edward Pietrasiewicz oprócz działalności zawodowej (notarialnej), był człowiekiem wielkodusznym i miał marzenie, aby Ozorków stał się uzdrowiskiem. Zainwestował olbrzymie jak na ówczesne czasy pieniądze w wywiercenie artezyjskiej głębinowej studni (150 m), z której trysnęła ciepła woda (24°C). Chciał, aby wszyscy ozorkowianie z tej wody w przyszłości korzystali, gdyby Ozorków stał się uzdrowiskiem. Podobne marzenia zrealizowano obecnie w niedalekim Uniejowie.   
+
Urodziła się jako córka Edwarda Pietrasiewicza, znanego ozorkowskiego notariusza i Zofii Emilii z d. Paciorkowskiej. Na przełomie lat 20. i 30. XX w. studiowała literaturę francuską w Grenoble (Francja) Université Stendhal, gdzie poznała swojego męża. Tam przyszły na świat dwie z trzech córek. W 1932 r. powróciła do Ozorkowa, gdzie jej ojciec pracował jako notariusz. Edward Pietrasiewicz oprócz działalności zawodowej (notarialnej), był człowiekiem wielkodusznym i miał marzenie, aby Ozorków stał się uzdrowiskiem. Zainwestował olbrzymie jak na ówczesne czasy pieniądze w wywiercenie artezyjskiej głębinowej studni (150 m), z której trysnęła ciepła woda (24°C). Chciał, aby wszyscy ozorkowianie z tej wody w przyszłości korzystali, gdyby Ozorków stał się uzdrowiskiem. Podobne marzenia zrealizowano obecnie w niedalekim Uniejowie.   
  
 
W czasie wojny Zofia Amoretti zaopiekowała się dzieckiem kobiety osadzonej w więzieniu. Niemcy dowiedzieli się o tym, odebrali dziecko i wywieźli je do III Rzeszy. Po wyzwoleniu Ozorkowa w styczniu 1945 r. kobieta ta kłamliwie zadenuncjowała męża Zofii Amoretti, na skutek czego został aresztowany przez NKWD i zesłany na Syberię na 11 lat. Zofia Amoretti zmuszona była podjąć pracę, aby utrzymać siebie i trzy córki, które doprowadziła do ukończenia studiów wyższych.  
 
W czasie wojny Zofia Amoretti zaopiekowała się dzieckiem kobiety osadzonej w więzieniu. Niemcy dowiedzieli się o tym, odebrali dziecko i wywieźli je do III Rzeszy. Po wyzwoleniu Ozorkowa w styczniu 1945 r. kobieta ta kłamliwie zadenuncjowała męża Zofii Amoretti, na skutek czego został aresztowany przez NKWD i zesłany na Syberię na 11 lat. Zofia Amoretti zmuszona była podjąć pracę, aby utrzymać siebie i trzy córki, które doprowadziła do ukończenia studiów wyższych.  

Wersja z 13:28, 26 mar 2017

<accesscontrol>Redakcja</accesscontrol>

Zofia Amoretti

Zofia Wanda Amoretti (ur. 16 czerwca 1902 r. w Warszawie, zm. 12 stycznia 2002 r. w Miliczu) – pedagog.

Urodziła się jako córka Edwarda Pietrasiewicza, znanego ozorkowskiego notariusza i Zofii Emilii z d. Paciorkowskiej. Na przełomie lat 20. i 30. XX w. studiowała literaturę francuską w Grenoble (Francja) Université Stendhal, gdzie poznała swojego męża. Tam przyszły na świat dwie z trzech córek. W 1932 r. powróciła do Ozorkowa, gdzie jej ojciec pracował jako notariusz. Edward Pietrasiewicz oprócz działalności zawodowej (notarialnej), był człowiekiem wielkodusznym i miał marzenie, aby Ozorków stał się uzdrowiskiem. Zainwestował olbrzymie jak na ówczesne czasy pieniądze w wywiercenie artezyjskiej głębinowej studni (150 m), z której trysnęła ciepła woda (24°C). Chciał, aby wszyscy ozorkowianie z tej wody w przyszłości korzystali, gdyby Ozorków stał się uzdrowiskiem. Podobne marzenia zrealizowano obecnie w niedalekim Uniejowie.

W czasie wojny Zofia Amoretti zaopiekowała się dzieckiem kobiety osadzonej w więzieniu. Niemcy dowiedzieli się o tym, odebrali dziecko i wywieźli je do III Rzeszy. Po wyzwoleniu Ozorkowa w styczniu 1945 r. kobieta ta kłamliwie zadenuncjowała męża Zofii Amoretti, na skutek czego został aresztowany przez NKWD i zesłany na Syberię na 11 lat. Zofia Amoretti zmuszona była podjąć pracę, aby utrzymać siebie i trzy córki, które doprowadziła do ukończenia studiów wyższych.

Początkowo uczyła jęz. francuskiego w gimnazjum mieszczącym się w budynku tzw. „Metalówki”. Udzielała również prywatnych lekcji, czasami do późna w nocy. W l.1945–1968 była zatrudniona w Szkole Podstawowej nr 4. Z czasem, gdy wycofano ze szkół jęz. francuski, nauczała jęz. rosyjskiego aż do końca swej pracy zawodowej. Po tragicznej śmierci męża w styczniu 1990 r. przebywała u córek. Zmarła w Miliczu w setnym roku życia w ich obecności. Pochowana została na starym cmentarzu w Ozorkowie, koło swego męża.

Oprac. Dorota Żerkowska, autoryzowała Alina Amoretti Palka