Żuk Małgorzata

Z Ozopedia - internetowa Encyklopedia miasta i gminy Ozorków
Wersja z dnia 11:05, 18 sie 2016 autorstwa Dorota Żerkowska (dyskusja | edycje) (Dodanie grafiki)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Małgorzata Żuk
Apteka "Alfa"

Małgorzata Żuk z d. Sukacz (ur. 12 lutego 1957 r. w Ozorkowie, zm. 24 września 2014 r. w Ozorkowie) - farmaceutka, właścicielka pierwszej w Ozorkowie prywatnej apteki po transformacji ustrojowej 1989 r.

Biografia

Urodziła się jako najstarsza córka Władysława Sukacza i Haliny z d. Nowickiej. Ojciec był oficerem WP na stanowisku majora, pracującym głównie w jednostce wojskowej w Leźnicy Wielkiej, matka zaś kierowniczką działu finansowego PSS „Społem”. W l. 1972-1976 uczęszczała do Liceum Ogólnokształcącego w Ozorkowie, a następnie studiowała farmację na Akademii Medycznej w Łodzi. W 1981 r. ukończyła studia i podjęła pracę w jednej z dwóch istniejących wówczas aptek w Ozorkowie – w Aptece „Cefarm” nr 1 mieszczącej się przy ul. Wyszyńskiego 2. W krótkim czasie awansowała na zastępcę kierownika. W tej placówce przepracowała do 1990 r. Farmacja była nie tylko jej zawodem, ale także pasją. Marzyła o prywatnej aptece, na którą otrzymała koncesję w 1990 r. Pierwsza w Ozorkowie prywatna apteka przy ul. Nowe Miasto 3 została nazwana "Alfa".

Była żoną Zenona Żuka, lekarza gastrologa. Mieli jednego syna, Macieja.

Zainteresowania i działalność społeczna

Lubiła turystykę i podróże. Interesowała się farmacją na świecie, a będąc w innym mieście, a zwłaszcza w innym kraju, zwiedzała apteki. Zawsze ciekawa była wszelkich nowości na światowym rynku farmaceutycznym. W miejscowym środowisku była osobą powszechnie znaną i lubianą. Chętnie służyła pomocą i zawsze z sympatią odnosiła się do ludzi.

Pożegnanie

Zmarła nieoczekiwanie po krótkiej chorobie. W uroczystości pogrzebowej tłumnie uczestniczyli ozorkowianie. Jak powiedział ksiądz celebrujący ostatnie pożegnanie, Pani Małgorzata Żukowa zrobiła tak wiele dla Ozorkowa, że teraz wdzięczny Ozorków przyszedł w licznym gronie, aby towarzyszyć ulubionej pani magister w jej ostatniej drodze.

Oprac. Dorota Żerkowska w oparciu o rozmowę z siostrą, Elżbietą Zeliger